کریمی: کسب سهمیه المپیک از طریق قاره‌ای توهین است؛ دوستان خوب توجیه می‌کنند/ جای مقانلو و بسحاق بودم، می‌رفتم
تاریخ انتشار: ۱۵ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۴۱۶۷۰
سرمربی پیشین تیم ملی تکواندو گفت: اگر جای مقانلو و بسحاق بود و هنوز سرنوشتش برای حضور در مسابقات جهانی مشخص نشده بود، رها می‌کرد و می‌رفت. - اخبار ورزشی -
مرتضی کریمی در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، در خصوص قهرمانی تیم‌های پایه تکواندو در مسابقات قهرمانی جهان اظهار داشت: پتانسیل خوبی در رده نونهالان و نوجوانان داریم و این طبیعی است که حرف اول را در دنیا بزنیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی تصریح کرد: قهرمان جهان و آسیا در رده پایه شدیم، اما قهرمانی آسیا ما قابل قبول نبود. علت این بود که تیمی که قهرمان جهان شده بود را به فاصله 10 روز به قهرمانی آسیا اعزام کردیم و طبیعتاً وقتی تیمی قهرمان جهان می‌شود، باید در آسیا نیز به مقام قهرمانی برسد. این اتفاق باعث شد که مربیان خوبی مانند کوروش رجلی، وحید عبداللهی و راضیه آقاجانپور محک خوبی نخورند. این مربیان تیم‌هایی را تحویل گفتند که قهرمان جهان شده بود و باید در آسیا نیز قهرمان می‌شدند.
برگزاری انتخابی بعد از قهرمانی جهان رده‌های پایه مسخره بود
سرمربی پیشین تیم ملی تکواندو خاطرنشان کرد: بهتر این بود که جسارت و شهامت به خرج می‌دادند و بازیکنان دومی را که دو ماه در اردو زحمت کشیده و تلاش کرده بودند را به آسیا اعزام می‌کردند. در این شرایط نونهالان و نوجوانان زیادی را پرورش داده بودیم و این اقدام باعث از دست رفتن انگیزه بازیکنان دوم ما نشده بود. تیم‌های کره‌جنوبی، ازبکستان و کشورهایی که پتانسیل خوبی داشتند نیروهای خود را تغییر داده بودند و نفرات جهانی را به آسیایی اعزام نکرده بودند.
کریمی در خصوص توضیح مربیان و مسئولان فدراسیون تکواندو در مورد انتخاب تیم قهرمانی آسیا با انتخابی عنوان کرد: همیشه بهترین نفرات به مسابقات جهانی اعزام می‌شوند و نفر دوم را آسیایی می‌فرستند. طبیعتاً وقتی نفر اول شما که در جهان مدال گرفته است در انتخابی با نفرات دوم شرکت کند، برنده است. برگزاری انتخابی بعد از جهانی اقدام مسخره‌ای بود و معلوم بود نفرات دوم به قهرمانان جهان خواهند باخت و باید ریسک می‌کردند و این نفرات اعزام می‌شدند.
جرات اعزام تیم به گرندپری را ندارند
وی در مورد تاکید بر اهمیت 20 امتیاز مسابقات قهرمانی آسیا و اضافه شدن آن به 70 امتیاز نفرات قهرمان جهان و حضور در رنکینگ المپیک گفت: دوستان در حالی حرف از پرورش و اضافه کردن نفرات جدید به رنکینگ می‌زنند که نفرات رنکینگ‌دار ما را حفظ نکردند و تیم ملی روی هوا است. تیم ملی ما به دو مرحله مسابقات گرندپری اعزام نشده است و برای این چه توجیهی دارند.
سرمربی پیشین تیم ملی تکواندو افزود: برای گرندپری پاریس سه نفر از دختران ما اعزام شدند، اما جرات اعزام تیم پسران را نداشتند. دلیل این موضوع ترس از شکست است و ما هنوز تیم ملی نداریم. در روزهای گذشته از مقانلو پرسیدم چه کار می‌کنند که گفت نمی‌دانم. برنامه‌ریزی برای آینده اقدام بسیار خوبی است، اما در حال از دست دادن داشته‌های خود هستیم.
توجیه کردن دوستان خوب است
کریمی در خصوص عدم انتخاب کادرفنی برای مسابقات جهانی گفت: دوستان در شرایطی بحث رنکینگ را می‌کنند که مسابقات جهانی بالاترین امتیاز را دارد، اما هنوز برنامه‌ریزی انجام نشده است. توجیه کردن دوستان خوب است و می‌گویند چون نفرات ما در جهانی نوجوانان 70 امتیاز کسب کردند به آسیایی اعزام شدند که 20 امتیاز نیز به مجموع امتیازات آنها اضافه شود، اما حالا با کسب این امتیازات سرنوشت این بچه‌ها چه می‌شود و به کجا قرار است برسند؟
وی تصریح کرد: وقتی جرات اعزام نداریم و هنوز وضعیت انتخاب کادرفنی و ترکیب جهانی مشخص نیست این امتیازات چه فایده‌ای دارد. تیم ملی به قهرمانی آسیا، تورنمنت کره‌جنوبی و مسابقات کشورهای اسلامی اعزام و نفرات محک خورند، اما ماحصل مسابقات چه شد و به کجا رسیدیم. کدام مربی به عنوان سرمربی انتخاب و کدام نفرات بازیکن تیم ملی شدند؟ نفرات رنکینگ‌دار در حال از دست دادن جایگاه خود هستند، آن وقت دنبال اضافه کردن بازیکن به رنکینگ هستیم.
ساعی: در قونیه نتیجه تکواندو از کشتی بهتر بود/ پشتوانه سیاسی ندارم؛ اگر مشکلی دارم اعلام کنندمقانلو: مطمئنم فدراسیون دغدغه ما را دارد/ امیدوارم هر چه زودتر به آرامش برسیم
باید مربی انتخاب شود که در جهانی حرف برای گفتن داشته باشیم
پیشکسوت تکواندو ایران در خصوص انتخاب سرمربی تیم ملی از میان مقانلو و بسحاق گفت: طبق مصوبه کمیته فنی، بسحاق سرمربی تیم امید و مقانلو سرمربی تیم ملی شد و سیاست فدراسیون این نبود که بسحاق سرمربی تیم ملی باشد. ایشان به جای اینکه نفرات امید را به کشورهای اسلامی اعزام کند، بزرگسالان را به مسابقات برد و این در حالی است که اصلاً نگفته بودند که تیم الف و ب داریم. ابتدا باید این معادله را حل کنیم و بفهمیم تیم الف، ب یا امید داریم و بعد در خصوص سرمربی تصمیم بگیریم.
کریمی در مورد اینکه به نظر او شانس کدام مربی برای هدایت تیم ملی بیشتر است، تاکید کرد: اصلاً بحث شانس نیست و باید مربی را انتخاب کنیم که در مسابقات جهانی حرف برای گفتن داشته باشد.
برنامه نداریم و دنبال سر و صدا هستیم
وی در پاسخ به این سوال که اگر به جای این مربیان بود، چه تصمیمی می‌گرفت، گفت: اگر در این شرایط بودم ول می‌کردم و می‌رفتم و برای خودم دردسر درست نمی‌کردم. هیچ مربی با این شرایط خودش را خراب نمی‌کند و مگر می‌شود روی پوست موز راه رفت. تیم ملی را سال 92 به من دادند و 9 ماه برای مسابقات جهانی زمان داشتم، اما با وجود تغییر پوسته تیم ملی، زمان کم آوردم و بی‌تجربه به مسابقات اعزام شدیم.
سرمربی پیشین تیم ملی در خصوص اظهارات ساعی مبنی بر اینکه بعد از مسابقات جهانی در خصوص نحوه کسب سهمیه از طریق قاره‌ای یا رنکینگ المپیک تصمیم گرفته خواهد شد و این برخلاف اهداف ابتدایی مبنی بر کسب 4 سهمیه از گرندپری بود، گفت: از حرف تا عمل خیلی راه است. از اینکه ساعی جوانگرایی کرد و مربیان خوبی را برای تیم‌های ملی انتخاب کرد، خوشحال شدم، اما عملاً در این مدت مشخص شده است که برنامه‌ای نداریم و فقط به دنبال سر و صدا هستیم.
کسب سهمیه از طریق قاره‌ای توهین به تکواندو ایران است
کرمی خاطرنشان کرد: اگر برنامه داشتیم بعد از 6، 7 ماه مسیر را مشخص کرده بودیم. وقتی قرار است مدیر جایی شوید باید قبل از انتخاب، نفرات و برنامه‌های خود را مشخص کرده باشید، اما هنوز بعد 7 ماه چیزی مشخص نیست و سرمربی، بازیکنان و اهداف ما نامشخص است. عدم اعزام بازیکنان به گرندپری باعث سقوط‌مان در رنکینگ و از دست رفتن فرصت‌ها خواهد شد. با این شیوه باید به دنبال سهمیه از قاره‌ای باشیم و به فکر سهمیه از گرندپری نباشیم.
وی در مورد کسب سهمیه از طریق قاره‌ای افزود: این توهین بزرگ به جامعه تکواندو است. این همه جوانان و نیروهای خوب داریم و این همه در بوق و کرنا کردیم که قهرمان جهان هستیم، اما جرات اعزام به گرندپری و محک خوردن را نداریم. باید از شکست شروع کنیم تا به برد برسیم. مقانلو و بسحاق را سر کار گذاشتند و هنوز سرمربی تیم ملی را مشخص نکردند. بگویند به چه علت قرار است سرمربی بعد از گرندپری منچستر مشخص شود. اگر دو مربی هم سطح را به مسابقات هم وزن اعزام کرده بودیم آنوقت می‌توانستیم با بررسی عملکرد آنها در خصوص انتخاب‌شان تصمیم گرفت.
با این شرایط موفق نمی‌شویم
پیشکسوت تکواندو افزود: اینکه من در یک مسابقه سرسختانه یک مدال بگیریم و مربی دیگر در مسابقه ساده دو مدال بگیرد و در نهایت بخواهیم این دو مربی را قیاس کنیم نشان از عدم اطلاع مسئولان و کمیته فنی است. مگر می‌شود با این شرایط قیاس کرد کدام مربی خوب و کدام بد است؟ اگر این دو مربی خوب هستند به آنها بها می‌دادید و هر دو را سرمربی تیم ملی انتخاب می‌کردید، اما یک مربی را برای امید و دیگر را برای تیم ملی انتخاب کردید و حالا با چالش مواجه شدید.
کرمی در پایان گفت: اینجا کمیته فنی چه نقشی دارد؟ تصمیم گرفتن جسارت می‌خواهد که پای آن ایستاد. روزی که مقانلو به من گفت که برنامه 6 ماه از او خواستند، گفتم اشتباه می‌کند، چرا که فقط یک سال نیاز است تا او بازیکنان را بشناسد و در همه جای دنیا باید برای بازسازی یک تیم به مربی زمان بدهند. وقتی دوستان اعتقاد دارند تیم ملی ازهم گسسته است، باید حداقل یک سال زمان می‌دادند تا مربی اهداف خود را پیاده کند. معلوم است با این شرایط موفق نمی‌شویم.
بسحاق: چه من سرمربی تیم ملی باشم یا مقانلو، هدف‌مان یکسان است/ صحبت‌هایم علیه عسکری اشتباه بود
انتهای پیام/
منبع: تسنیم
کلیدواژه: تکواندو تکواندو ایران مرتضی کریمی تکواندو تکواندو ایران مرتضی کریمی سرمربی پیشین تیم ملی طریق قاره ای سرمربی تیم ملی مسابقات جهانی قهرمانی آسیا قهرمان جهان جرات اعزام کسب سهمیه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۴۱۶۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حسن یزدانی بحران ملی نیست
روزنامه شرق نوشت: حسن یزدانی، قهرمان پرآوازه کشتی ایران، تبدیل به سوژه داغی برای فضای ورزشی این روزهای ایران شده است. دلیلش بازگشت او به تشک کشتی و ارائه فیلمی چندثانیه‌ای از تمرینش با کشتی‌گیری به مراتب سبک‌وزن‌تر از خودش است. او نشان داده بعد از عمل سنگینی که روی کتفش داشته، برگشته و مهیا است تا در المپیک پاریس به میدان برود.
یزدانی پیش‌ازاین در تلویزیون وعده‌ای با این مضمون داده بود که در پاریس، هم تیلور را می‌برد و هم طلا می‌گیرد. باوجوداین اتفاقاتی رخ داده که شاید با چنین شفافیتی نتوان درباره ادعای حسن یزدانی صحبت کرد. اولین آنها غیبت دیوید تیلور، رقیب همیشگی یزدانی در پاریس است. او در یک شگفتی بزرگ در مسابقات انتخابی تیم ملی آمریکا، مبارزه‌اش را به آرون بروکس ۲۳ ساله باخت و به همین سادگی از تیم ملی بیرون ماند.
داستان اول برای حسن یزدانی شیرین است. تیلور در سال‌های اخیر به‌خوبی نشان داده بود راه بردن یزدانی را فراگرفته و حتی او را در آخرین جدال، ضربه فنی هم کرد. آمار تقابل‌های این دو هم به‌خوبی گواه برتری تیلور در تقابل‌های رودررو است. حالا که جادوگر آمریکایی در پاریس غایب است، این بهترین فرصت برای حسن یزدانی است تا یک مدال دیگر المپیک به ویترین پررنگ و لعابش اضافه کند؛ ولی این‌ها همگی در گرو محقق‌شدن داستان دوم است که تلخ و دارک نشان می‌دهد.
یزدانی کتفش را به تیغ جراحان سپرده و به‌تازگی به تشک برگشته. او آنقدر درگیر فیزیوتراپی و آماده‌سازی است که حتی فرصت حضور در اردوی اول تیم ملی را از دست داده است. از آنجا که کمتر از سه ماه به بازی‌های المپیک مانده، این نگرانی وجود دارد که نکند به لحاظ جسمی و ریکاوری، در موعد مقرر آماده نشود و نتواند در المپیک کاری از پیش ببرد؛ به‌ویژه اینکه پیش‌تر علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی هم ابراز نگرانی کرده و از این گفته که در ایران هر کشتی‌گیری که کتفش را عمل کرده، دیگر آن کشتی‌گیر سابق نشده است. پس، اتفاق بدتر برای حسن یزدانی، تصور این سناریو است که او نه‌تن‌ها شانسی برای گرفتن مدال در المپیک نداشته باشد؛ بلکه اصلا نتواند به این بازی‌ها اعزام شود.
در چنین فضایی است که فدراسیون کشتی تصمیم مهمی گرفته و به این نتیجه رسیده که یزدانی را در فاصله ۵۰ روز مانده به بازی‌های المپیک، به رقابت‌های کشتی مجارستان اعزام کند تا میزان آمادگی او و پاسخ‌دهی کتفش به عمل جراحی را بسنجد. تا به اینجا همه چیز منطقی به نظر می‌رسد؛ ولی در یکی، دو روز گذشته، چنین تصمیمی بخشی از جامعه کشتی را آشفته کرده و فریاد وا اسفا سر داده‌اند که حرمت قهرمان حفظ نشده است.
اینجا روایت‌ها کمی متفاوت است؛ مثلا خبرگزاری‌های نزدیک به دولت از این شایعه نوشته‌اند که یزدانی از مسئولان فدراسیون کشتی درخواست کرده بدون حضور در مسابقه‌ای، به پاریس اعزام شود که با پاسخ منفی اهالی فدراسیون مواجه شده است. پاره‌ای دیگر هم از این می‌گویند که رقابت‌های مجارستان برای حسن یزدانی سنگین است و نباید او را به چنین تورنمنتی اعزام کرد؛ به‌ویژه اینکه ممکن است آرون بروکس هم در مجارستان باشد و کار را برای حسن یزدانی سخت کند. چ
نین تحلیل‌هایی باعث دوپاره شدن نظریات علاقه‌مندان به کشتی شده و حالا با حسن یزدانی به گونه‌ای رفتار می‌شود که گویی قرار است تبدیل به یک بحران ملی شود. در اینکه حسن یزدانی پرافتخارترین کشتی‌گیر ایران است، تردیدی وجود ندارد؛ در اینکه شأن او باید حفظ شود، هم شکی وجود ندارد؛ ولی مشخص نیست اعزام او به یک تورنمنت خارجی چطور می‌تواند موارد بالا را نقض کند. چنین تفکراتی اهمیت بازی‌های المپیک و کسب افتخار را قربانی یک اسم می‌کنند؛ البته اسم حسن یزدانی اعتباری برای کشتی ایران است؛ ولی فرض محال، اگر یزدانی با ناآمادگی و بدون محک‌خوردن به المپیک برود و آنجا حتی قبل از رسیدن به فینال با نتیجه‌ای اسف‌بار به کارش در پاریس پایان دهد، آیا حرمتش حفظ شده است؟
ضمن اینکه چنین جریانی باید پاسخ‌گوی این پرسش مهم هم باشند که چرا حسن یزدانی حاضر نشد کتفش را زودتر عمل کند تا به‌موقع برای پاریس مهیا باشد؟ چرا یزدانی اجازه داد شایعاتی که می‌گفتند او برای رسیدن به پاداش بازی‌های آسیایی، جراحی‌اش را به بعد از هانگژو موکول کرد، شکل بگیرد؟ حالا آنها باید پاسخ دهند که اگر المپیک برای یزدانی و اعتبار کشتی ایران اهمیت وافری داشت، چرا او کتف آسیب‌دیده‌اش را زودتر به تیغ جراحان نسپرد؟
این‌ها البته بخشی از این دوپارگی موجود است؛ چراکه باید آن روی سکه؛ یعنی کادر فنی را هم دید. حسن قرار است در فاصله ۵۰ روز مانده به المپیک به مسابقه‌ای خارجی اعزام شود؛ اگر او بدرخشد که حرف و حدیثی نیست و با شایستگی راهی پاریس می‌شود و بسیاری را امیدوار می‌کند که مدال دیگری برای کاروان ایران بگیرد؛ اما اگر حسن ناآماده باشد، آیا ۵۰ روز، زمان کافی برای مهیاکردن یک کشتی‌گیر دیگر برای اعزام به پاریس خواهد بود؟
بدیهی است که این دوگانگی نیاز به ظرافت خاصی دارد که بدون دخیل‌شدن احساسات باید درباره‌اش تصمیم‌گیری شود. حسن هم تا رقابت‌های مجارستان به قدر کافی فرصت دارد تا توان از دست رفته‌اش را بازیابد و خودش را در غیاب گربه‌سیاه آمریکایی‌اش محکی جدی بزند. محکی که سربلند بیرون‌آمدن از آن می‌تواند تکلیفی جدی برایش قلمداد شود. یزدانی حمایت فدراسیون را دارد؛ ولی بعید است این فدراسیون هم حاضر شود چشم‌بسته روی کتف آسیب‌دیده حسن قمار کند.
بازدید رییسی از کارخانه ایران خودرو دیزل